İmam Mənsur İbn Yunus əl-Buhuti -rahiməhullah- dedi:
من عدم الماء و التراب صلى الفرض فقط على حسب حاله، و لا يزيد على ما يجزي، كذا لو كان به قروح لا يستطيع معها مس البشرة بماء و لا تراب فيصلي الفرض فقط على حسب حاله و لا إعادة.
و قال الثوري و الأوزاعي و أبو حنيفة: لا يصلى حتى يقدر على أحدهما. و قال الشافعي: يصلي و يعيد. و عن أصحاب مالك كالقولين الأخيرين.
و لنا ما روى مسلم أن النبي- صلى الله عليه و سلم- بعث أناسا لطلب قلادة أضلتها عائشة فحضرت الصلاة فصلوا بغير وضوء، فأتوا النبي- صلى الله عليه و سلم- فذكروا له فنزلت آية التيمم، و لم ينكر النبي ذلك و لا أمرهم بإعادة، فدل على أنها غير واجبة، و لأن الطهارة شرط فلم تؤخر الصلاة عند عدمه كالسترة، و لأنه أحد شروط الصلاة فسقط عند العجز عنه كسائر شروطها
"Su və torpaq tapmayan birisi olduğu halına uyğun yalnız fərz namazını qılır və keçərli olan (miqdara) heç bir şey əlavə etmir. Həmçinin insanın su və ya torpaq ilə dərisinə toxuna bilmədiyi yaraları olarsa, olduğu halına uyğun yalnız fərz namazını qılacaq və namazı iadə etməyəcək.
Səuri, Əuzai və Əbu Hənifə demişlər: İkisindən birini (su yaxud torpağı) istifadə etmək gücündə olmadıqca namazı qılmayacaq.
Şafei dedi: Namazı qılacaq və iadə edəcək.
Malikin əshabından isə iki son görüşə bənzər görüşlər nəql olunur.
Bizim (hənbəlilərin) dəlili:
Muslimin rəvayət etdiyi hədisdir. Həmin hədisdə Peyğəmbər -salləllahu aleyhi və səlləm- bir neçə adamı Aişənin itirdiyi boyunbağı tapmaq üçün göndərdi. Namazın vaxtı gəldikdə, onlar namazı dəstəmazsız qıldılar. Onlar Peyğəmbərin -salləllahu aleyhi və səlləm- hüzuruna gəlib etdiklərini ona danışdılar. Ardından təyəmmüm ayəti nazil oldu. Peyğəmbər -salləllahu aleyhi və səlləm- onlara iradını bildirmədi və onlara namazı iadə etməyi əmr etmədi. Bu da (iadənin) vacib olmadığına dəlalət edir. Habelə təharət şərtdir, ancaq sütrə kimi həmin şərt mövcud olmadıgda namaz təxirə salınmır. Çünki o, namazın şərtlərindən biridir və digər şərtlərdə olduğu kimi o da, acizlik zamanı qüvvədən düşür."
(Əl-Minəhuş şəfiyət:184-cü səh)
