İmam Mənsur İbn Yunus əl-Buhuti -rahiməhullah- dedi:
وَمِنْ خَوَاصِّ الْهَيْلَلَةِ-لا إله إلا الله-: أَنَّ حُرُوفَهَا كُلَّهَا جَوْفِيَّةٌ، لَيْسَ فِيهَا حَرْفٌ شَفَوِيٌّ ; لِأَنَّ الْمُرَادَ بِهَا الْإِخْلَاصُ فَيَأْتِي بِهَا مِنْ خَالِصِ جَوْفِهِ وَهُوَ الْقَلْبُ لَا مِنْ الشَّفَتَيْنِ، وَكُلُّ حُرُوفِهَا مُهْمَلَةٌ، دَالَّةٌ عَلَى التَّجَرُّدِ مِنْ كُلِّ مَعْبُودٍ سِوَى اللَّهِ تَعَالَى ..
"Lə iləhə illəllah kəlməsinin xüsusiyyətlərindən, onun cəufi (daxildən gələn) hərflərdən ibarət olmasıdır. Həmin kəlimədə dodaq hərfləri yoxdur. Çünki bu sözü tələffüz etməkdə məqsəd, ixlasdır. İnsan onu dodaqları ilə deyil daxilinin ixlas yeri olan qəlbindən çıxartmalıdır. Habelə onun bütün hərfləri, Uca Allahdan savayı hər bir məbuddan təcərrüd etməyə dəlalət edən mühməl (nöqtəsiz) hərflərdir ."
(Şərh muntəhəl iradət:1/200)
