Mənsur İbn Yunus əl-Buhuti -rahiməhullah- dedi:
إذا سبي الزوج دون امرأته لم ينفسخ نكاحه بذلك، لأنه لا نص فيه و لا قياس يقتضيه، و قد سبي النبي –صلى الله عليه و سلم- سبعين من الكفار يوم بدر، فمن على بعضهم و فادى بعضا فلم يحكم عليهم بفسخ أنكحتهم.
و قال أبو حنيفة و أبو الخطاب: إذا سبي أحد الزوجين انفسخ النكاح لأنهما افترقت بهما الدار، و طرأ الملك على أحدهما، فانفسخ النكاح كما لو سبيت المرأة وحدها.
و قال الشافعي: إذا سبي واسترق انفسخ نكاحه، و إن مُنّ عليه أو فودي فلا، و لا ينفسخ النكاح بسبي الزوجين معا سواء اتحد السابي أو تعدد.
“Kişi zövcəsiz əsirliyə düşəcəyi zaman, bununla onun nigahı pozulmayacaq. Çünki buna dair heç bir nass və bunu tələb edən heç bir qiyas yoxdur. Artıq Peyğəmbər -salləllahu aleyhi və səlləm- Bədr günündə kafirlərdən yetmiş nəfəri əsir götürmüş və onların bəzisini təmənnasız azad etmiş, digərlərindən ötrü isə fidyə almışdır. Ancaq onların nigahlarının pozulmasına hökm verməmişdir.
Əbu Hənifə və Əbul Xattab demişlər: Ər-arvaddan hər hansı biri əsarətə düşəcəyi zaman onların nigahı pozulur. Çünki onlar ayrı diyarlara düşür və onlardan biri azadlığını itirir. Bu səbəbdən qadının təkbaşına əsirliyə düşməsi kimi onların nigahı pozulur.
Şafi isə dedi: Əsirliyə düşəcəyi və köləliyə salınacağı zaman onun nigahı pozulur. Ancaq əgər əvəzsiz azad edilsə yaxud ondan ötrü fidyə verilsə, bu halda nigah pozulmayacaq. Habelə istər əsirliyə götürən eyni adam olsun, istərsə də fərqli insanlar, ər ilə arvadın birlikdə əsirliyə düşməsi ilə onların nigahı pozulmur.”
(Əl-Mihəhuş şəfiyət:377-ci səh)
